Verslag van Rondje Pampus 2002:

De voorbereiding.
Iedereen weet dat Rondje Texel een enorm commercieel gebeuren is geworden. Cisco staat niet toe dat je met je eigen reclame zeilt. Bovendien ben je per rondje al gauw 500 euro kwijt aan het inschrijfgeld, het lidmaatschap Vrienden van Texel, de overtocht en een overnachting. En dan heb je nog geen meter gezeild. Het is helemaal knap lullig als je net 10 meter gevaren hebt en je boot gaat aan gort in de branding. Het risico van schade tijdens het Rondje Texel maakt ook de verzekering vaak een stuk duurder. In 2002 was trouwens Cisco Systems voor de laatste keer hoofdsponsor van het Rondje.

Muiderzand heeft een ideale locatie om een lange afstandsrace te organiseren die een stuk veiliger is dan Texel en daarom een stuk toegankelijker voor recreatieve zeilers. Nu hebben in de loop der jaren onze eigen rondjes (“Rondje Oud Naarden”, “Rondje Muiderzand” of “Kersseboom Regatta”) aan glans verloren, vooral omdat het een paar keer niet doorging vanwege windstilte in de maand augustus. In de loop van het vorige zeilseizoen ontstonden er ideeën om de lange afstandsrace op het Ijsselmeer weer nieuw leven in te blazen. Vooral op initiatief van Willem ‘broodbus’ Geijssen kwamen er enthousiaste ideeën los. Het moest een spraakmakende lange afstandsrace worden die zich in de toekomst moet kunnen meten met een Rondje Texel of Rondje Tiengemeten. Met veel deelnemers en vooral met veel gezelligheid. Een paar maanden voorbereiding gingen eraan vooraf. Het evenement kreeg de naam “Rondje Pampus” en werd gepland drie weken voor het Rondje Tiengemeten van vereniging Hellecat, onze grote concurrent. Een groot evenement organiseren vergt veel van de wedstrijdorganisatie en van vrijwilligers. In eerste instantie is aan Liesbeth Oosterhaagen (voorzitster F18) gevraagd of Regatta Service Europe het gehele evenement kon organiseren, maar uiteindelijk heeft de ‘vaste ploeg’ van ZV de Roerkoning zelf de organisatie op zich genomen. Michiel van der Kwast had een site op internet gemaakt waarop deelnemers zich konden vóórinschrijven met €5 korting. Anco Garsten en Ronald Giethoorn hadden aanlokkelijke flyers en posters gemaakt waarmee wij bij andere zeilevenementen konden leuren. Kees Beekman, Willem Geijssen en Bas Venhuizen hebben zich enorm ingezet om sponsors te vinden om het evenement betaalbaar te houden en leuk aan te kleden met T-shirts, lunchpakketjes, paella, mooie prijzen en een leuke feesttent met muziek. Uiteindelijk hebben vijf sponsors zich bereid gevonden om financieel bij te dragen aan het succes van rondje Pampus:

Op vrijdagmiddag werd de tent opgebouwd en feestelijk ingericht met vlaggen, verlichting, waterskies enz. Bij wijze van test zette Martin Hilbrands het volume van zijn meegebrachte geluidsinstallatie op 80 en de discodreun uit die mega boxen deden de appartementenflats op hun grondvesten schudden. Het sfeertje zat er al goed in.

 

De lange afstandsrace.
Het mooie van Rondje Pampus is dat we altijd mooie kruisrakken kunnen uitzetten op het open water en niet perse een vaste baan hoeven te varen (in tegenstelling tot Texel en Tiengemeten). Zo waren er 6 alternatieve banen bedacht die we konden uitleggen afhankelijk van de windkracht en windrichting. De meest ideale baan is een lang kruisrak richting Hoorn en dan weer terug plat voor de wind. De afstand van dit Rondje Pampus is dan hemelsbreed ca. 50 NM (100 km) en zal afhankelijk van windkracht en windrichting tussen de 4 á 8 uur duren. En hoe hebben de weergoden beslist op zaterdag 14 september? Een prachtige windkracht 5 Bft uit Noord-Noord-Oost. Idealere windomstandigheden konden we ons niet wensen. Een baan met een super lang kruisrak richting Hoorn is wel erg zwaar, maar is voor het tactisch wedstrijdzeilen het meest interessant. Dus zaterdagmorgen werd besloten de baan van Rondje Pampus uit te leggen volgens de volgende route:

De route richting Hoorn en terug :

1.                  Start tegenover Muiderzand

2.                  Het eiland Pampus aan stuurboord houden

3.                  Door de gate gelegen 1 NM ten oosten van Paard van Marken

4.                  Door de gate gelegen 1 NM ten zuiden van bij Hoorn

5.                  Door de gate gelegen 1 NM ten oosten van Paard van Marken

6.                  Door de gate gelegen 1 NM ten westen van Blocq van Kuffeler

7.                  Het eiland Pampus aan bakboord houden

8.                  Naar de finish tegenover Muiderzand

 

Tussen 8 en 10 uur ’s morgens konden de zeilers zich inschrijven en kregen zij allerlei goodies, zoals de T-shirts met prachtige opdruk (Anco bedankt!). De lunchpakketjes waren bedoeld om tijdens de race niet aan honger en dorst ten onder te gaan, maar ik vraag mij af wie er uiteindelijk iets naar binnen heeft kunnen krijgen bij die stevige wind en lastige golfslag.

Om 10 uur was de briefing. De weersverwachting was NNO 5Bft en het zicht niet erg helder. Ondanks het feit dat over het hele traject reddingsbrigade boten zouden mee varen, werd de veiligheid en het eigen risico van de zeilers nog even benadrukt. Ook werd bij de briefing uitgelegd wat de exacte posities van de boeien en controleschepen waren en hoe deze het beste te herkennen zijn vanaf het water. Voor enkele zeilers die een handheld gps mee wilden nemen (was dit handig?) werden ook de waypoints gegeven.

Vol goede moed gingen 93 deelnemers het water op. De start moest 10 minuten worden gesteld omdat het tijdens de startprocedure de toeter van het startschip het plotseling liet afweten (een kapotte zekering, echt waar). Het eerste rak was een kort kruisrak naar eiland Pampus zonder een aparte bovenboei, en vervolgens verder opkruisen naar Paard van Marken. De zes controle schepen lagen inmiddels voor anker bij de verschillende posities alwaar de tussentijden werden doorgegeven aan de wal. Bij het clubhuis werden vervolgens de tussenstanden berekend op basis van de doorgegeven tijden en de handicaps. Leuk voor het publiek dat in spanning zat te wachten.

Remco Kenbeek en Paul Brouwer hadden hun zinnen op het winnen van dit rondje gezet en lagen met hun Hobie Tiger steeds voor in het veld, zowel qua zeiltijd maar helemaal qua handicap. De gate (een denkbeeldige lijn tussen een boei en een zeiljacht) ter hoogte van het Paard van Marken was voor velen moeilijk te vinden, want die lag 1,5 km ver uit de kust. De gate leek wel even op de fuik bij Oude Schild bij Rondje Texel waar ook zeilers vaak bijna voorbij varen. Vanaf de controle boten werden driftig mooie plaatjes geschoten als steeds de cats voorbij stoven. Ook op enkele begeleidingsboten voeren fotografen mee en een radio- en TV-ploeg van Omroep Flevoland. Vanaf het vuur van Marken was de koers Noord Noord Oost naar het volgende waypoint bij Hoorn, maar dat was voorlopig niet met het blote oog te zien. Pas halverwege dit kruisrak kon je het rode gevangenisdak bij Hoorn onderscheiden. Kees en Willem lagen daar met de bigbuster speedboot bij Hoorn voor anker en hielden de passerende boten nauwlettend in de gaten (ja toch?). Het was erg frustrerend voor de kleinere boten die nog aan het kruisrak naar Hoorn moesten beginnen toen de eerste koplopers onder spinaker alweer op de terugweg waren. Terug vanaf Hoorn gingen de boten met spinakers verschrikkelijk hard voor de wind.

Vanaf twee uur ’s middags trok de wind nog wat extra aan en stond er flinke golfslag waardoor er nog heel wat catamarans over de kop zijn geslagen. Er was wel wat schade te betreuren. Een kapot roerblad, een gescheurd grootzeil en een paar uit elkaar geknalde spies. Ook moest een reddingsboot vanaf Hoorn een cat terug slepen waarvan de mast overboord was gegaan.

 

Na Hoorn moesten de zeilers opnieuw door de gate bij Paard van Marken, maar door de aangetrokken wind was de boei op drift gegaan waardoor de gate voor sommigen achterblijvers moeilijk te zien was. Daarna moesten de zeilers dwars oversteken naar Blocq van Kuffeler. Daar lag opnieuw een boei en een zeilboot met een hele ploeg joelende toeschouwers, die weten hoe belangrijk het is om de uitgeputte zeilers aan te moedigen voor de laatste loodjes. Vervolgens liep het rak langs de dijk halfwinds richting Pampus en het laatste rak onder spinaker terug naar het strand van Muiderzand. De finish lag pal voor de deur van het clubgebouw en was voor iedereen op het terras een prachtig schouwspel. Veel zeilers vonden de lange afstandsrace toch wel erg zwaar, sommige vonden hem zelfs zwaarder dan het laatste rondje Texel. Gedurende vier tot zes uur keihard knokken tegen irritante golfjes bij een windkracht 5 á 6 Bft vergt ook echt het uiterste van lichaam en geest. Maar als je eenmaal terug op het strand bent is de voldoening ook optimaal.

De uitslag.
Normaal gesproken zijn Hobie 16’s altijd erg snel bij harde wind en veel halfwindse rakken, maar nu waren de F18’s en F20’s met spinaker duidelijk in het voordeel bij deze lange afstandsrace richting Hoorn. Remco Kenbeek en Paul Brouwer hadden met hun Hobie Tiger in krap 4 uur de line honours te pakken, terwijl ze zelfs op handicap een stuk later binnen hadden mogen komen dan de eerste F20 (Jean Louis en Guido Flier) die twee minuten achter hun zat. De eerste 6 van de uitslag zijn F18’s en daarna komen de F20’s. De eerste Hobie16 (Peter Manvis) kwam een uur later binnen en behaalde een zeer verdienstelijke 11-de plaats. De laatste deelnemer ging uiteindelijk na een kleine 6 uur varen over de finish. Eigenlijk een hele goede fysieke en mentale prestatie van deze doorzetters. Negen deelnemers hadden een DNF, omdat zij de race niet konden volbrengen vanwege schade of uitputting. De uitslag van de lange afstandsrace van 14 september is verderop te lezen.

Direct na de prijsuitreiking om 19:00 uur op zaterdag storten de uitgehongerde zeilers zich op de paella. Die paella was nogal pittig en moest dus flink afgeblust worden met vocht uit de tap. Daarna gooide de heer Hilbrands het volume nog even vol open en kwamen de stramme beentjes van enkele die-hards nog een beetje los. Veel zeilers hadden op het water toch veel energie verspeeld en gingen op huis aan omdat er de volgende dag nog wedstrijden op het programma stonden.

Op de tweede dag werden nog twee races gezeild op een up&down baan tussen Muiderzand en Pampus. Op zondagmiddag werd de overall uitslag bekend gemaakt, waarbij de lange afstandsrace als 1 wedstrijd meetelde. Helaas was het evenement  geen geldig Nederlands Kampioenschap voor de Hobie16, omdat er uiteindelijk te weinig races waren gevaren. De prijzen werden uitgereikt aan de nummers 1, 2 en 3 van vier verschillende klassen, namelijk de super cats (met een handicap van onder de 100), de grote cats (met een handicap van 100 t/m 110), kleine cats (met handicap boven de 110) en de Hobiecats 16.

Concluderend was het ‘vernieuwde’ Rondje Pampus dit jaar een groot succes. Zonder  de hulp van een aantal mensen was het niet mogelijk om zo’n evenement te organiseren. De sponsors, de vaste ploeg van de wedstrijdorganisatie, de helpers bij de inschrijving, de beachmasters & beachmissen en alle andere vrijwilligers worden hartelijk bedankt voor hun bijdrage aan dit geslaagde evenement. Ook de bemanning van de controle schepen wordt hartelijk bedankt voor hun tijd en inzet:

Naast de sponsors hebben ook Bakkerij het Stoepje (Willem Geijssen), Expotech (Martin Hilbrands) en Arianne Aarnoutse (verschrikkelijk jammer dat ze weggaat) hun steentje bijgedragen voor het eten en de muziek.

Het was een prachtig evenement, dus: volgend jaar weer een Rondje Pampus?